RAJES PAUL ผู้สื่อข่าวด้านแบดมินตันชื่อดังที่ประจำอยู่ที่ลอนดอน เขียนถึงการตัดสินใจของสหพันธ์แบดมินตันโลก (BWF) ที่เปิดโปรแกรมแข่งขันใหม่ว่า แม้จะไม่สามารถตำหนิ BWF ได้ เพราะเห็นด้วยกับการตัดสินใจว่า”สุขภาพ” ของผู้คนทั้งนักกีฬา เจ้าหน้าที่จนถึงผู้ชม แต่การอัดโปรแกรมลงไปถึง 22 รายการใน 5 เดือน เป็นเรื่องที่ ”ตลก” เกินไป
 

จึงไม่แปลกใจที่ปฏิกิริยาของนักกีฬาที่แสดงออกเมื่อเห็นโปรแกรมผ่านโซเชียลมีเดียของหลายคน มีทั้งตกใจ ไม่เชื่อ เพราะหากต้องแข่งขันเพื่อเหตุผลการเก็บคะแนนสำหรับเข้าร่วมแข่งขันโอลิมปิก 2020 ในปีหน้า นักกีฬาทุกคนก็จะตกอยู่ในสถานการณ์ลำบาก เพราะหากพวกเขาไม่แข่งขัน อันดับโลกก็จะตกไป ขณะที่หากจะต้องลงแข่งขันก็จะเสี่ยงต่อการบาดเจ็บ

 
สิ่งที่นักกีฬาและทีมงานหลายชาติกำลังพิจารณากันก็คือ จะเลือกแข่งโปรแกรมไหน ถอนตัวโปรแกรมไหน เพื่อให้ผลลัพธ์ออกมาดีที่สุด เพราะการตัดสินใจนี้ จะออกมาในทางที่ดีที่สุดหรือเลวร้ายที่สุด ทั้งเรื่องรายได้ อันดับ กระทั่งร่างกาย 

RAJES PAUL มองว่าแม้จะเข้าใจการตัดสินใจ แต่ก็ยังเห็นได้ว่า BWF ตัดสินใจเลือกการแข่งขันทั้ง 22 รายการโดยมองรายได้หลักสำหรับ BWF เป็นตัวตัดสิน เพราะการเงินของ BWF เมื่อปี 2019 มีมากถึง 25.1 ล้านเหรียญสหรัฐ จากการแข่งขันต่างๆที่รวมถึง World Championships, Sudirman Cup และ All-England ที่สามารถดึงดูดผู้สนับสนุนรายใหญ่

แต่ในความเป็นจริง นักแบดมินตันเป็นนักกีฬาที่มีรายได้น้อยมากเมื่อเทียบกับนักกีฬาอย่าง เทนนิส เพราะแม้เงินรายได้จะมากกว่านักกีฬายุค 1980 และ 1990 แต่หลายโปรแกรมสำคัญหลายรายการ เช่น World Championships, Thomas Cup Finals และ Sudirman Cupn นักกีฬาจะได้แค่ความภาคภูมิใจ ไม่มีเงินรางวัลจาก BWF
 

ขณะที่พนักงานที่สำนักงานใหญ่ BWF และภูมิภาคต่างๆ กลับมีสวัสดิการ ดังนั้น จึงอยากให้ประเทศสมาชิก 184 ชาติที่ร่วมการประชุมสามัญประจำปีเสมือนจริงครั้งแรกของ BWF ในวันที่ 5 มิถุนายน สมาชิกควรพิจารณาสวัสดิการของผู้เล่น โดยเฉพาะประเทศที่ยากจนที่ได้รับผลกระทบจาก Covid-19 ที่ควรขอความช่วยเหลือทางการเงินจาก BWF ที่ Poul Erik-Hoyer ประธาน และ Thomas Lund เลขาธิการทั่วไป ประกาศให้ความสำคัญเท่าเทียมกัน

“เรื่องนี้สำคัญกว่ารูปแบบการนับคะแนนแบบใหม่ หรือการนำลูกขนไก่พลาสติกมาใช้ในการเล่นกลางแจ้งด้วยซ้ำ” RAJES PAUL เขียนสรุป

อ้างอิง : TheStar